“Αγαπώ αυτό που κάνω αλλά δεν εχω φτερά για να πετάξω”: Η ιστορία του Ζαχίρ που έκανε τα τραύματα συμπόνοια για τους άλλους

Ήταν πριν σχεδόν πέντε χρόνια όταν στο prime time της ελληνικής τηλεόρασης είχαμε παρακολουθήσει για 18 λεπτά την ιστορία του Ζαχίρ Γιαβαρί. Εκείνη τη στιγμή συστηνόταν στο κοινό ως ένας υποψήφιος του Master Chef με καταγωγή από το Αφγανιστάν.

Ο Ζαχίρ περιέγραψε όλα όσα βίωσε όταν ήταν παιδί, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε εδώ στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να κάνει τους κριτές να βουρκώσουν.

Λέγοντας αρχικά πως οι γονείς του αναγκάστηκαν να τον στείλουν στο Ιράν στην ηλικία των 11 ετών, για να μείνει ζωντανός, ο Ζαχίρ περιέγραψε στους κριτές τις δυσκολίες που συνάντησε εκεί.

«Οι αστυνομικές αρχές με βασάνιζαν και μου έγδερναν το σώμα. Από τα 11 του αναγκάστηκα να δουλεύω σε οικοδομή, χωρίς να έχω καν τα προς το ζην», ανέφερε στους κριτές ο σεφ.

Η συγκλονιστική του ιστορία δεν τελείωσε εκεί, καθώς ο Ζαχίρ ανέφερε πως όταν ήρθε στην Ελλάδα αναγκάστηκε να κοιμάται στα παγκάκια.

«Το όνειρο μου ήταν να σπουδάσω μαγειρική. Ημουν άστεγος και κοιμόμουν σε ένα παγκάκι, το πρωί δούλευα και το βράδυ πήγαινα σχολείο», είπε ο υποψήφιος.

Μεταξύ άλλων, ο Ζαχίρ πρόσθεσε πως 2009, έχασε την αδερφή του και τον πατέρα του στον πόλεμο, ενώ δεν μπορούσε για κάποιες μέρες να βρει την μητέρα του, μην ξέροντας αν ζει ή όχι, γεγονός που του προκάλεσε ένα γερό ψυχολογικό σοκ.

Για καιρό προσπαθούσε μάταια να βρει χρήματα για να σπουδάσει μαγειρική, αποφασίζοντας τελικά να απευθυνθεί στον ΟΑΕΔ.

Από τους κριτές δεν έκρυψε και την ρατσιστική εμπειρία που έζησε αναζητώντας δουλειά στη χώρα μας, καθώς ένας υποψήφιος εργοδότης του δήλωσε τηλεφωνικά πως «δεν είναι μαλ@@ας να τον πάρει στη δουλειά, αφού είναι Αφγανός».

Οι κριτές δεν μπορούσαν να μείνουν ασυγκίνητοι στο άκουσμα μιας τέτοιας σοκαριστικής ιστορίας και βούρκωσαν.

Εν τέλει ο Ζαχίρ πήρε και τα τρία «ναι» των κριτών και την λευκή ποδιά με τον Λεωνίδα Κουτσόπουλο να αναφέρει πως το «ναι» το πήρε για αυτό που μαγείρεψε, όχι για την ιστορία του και πως μπροστά σε αυτά που άκουσε νιώθει πολύ μικρός.

Μερικούς μήνες μετά θα αποχωρούσε όχι μόνος βελτιωμένος ως μάγειρας, αλλά και ως ένας από τους πιο συμπαθείς παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από την εκπομπή, ο οποίος πάντα θα είναι πρόθυμος να βοηθήσει αυτούς που έχουν ανάγκη μέσω μιας συλλογικής κουζίνας.

Λίγες μόλις μέρες μετά την αποχώρησή του είχε βρεθεί στη Λέσβο και έγινε μέλος στις συλλογικές κουζίνες που μαγείρευαν για τους πρόσφυγες στη Μόρια. Έκτοτε, βρίσκεται πάντα εκεί όπου υπάρχει ανάγκη, εκεί που το μαγείρεμα δεν είναι απλά μια γαστρονομική εμπειρία, αλλά μια εκδήλωση προσφοράς και αλληλεγγύης.

Ο Ζαχίρ πέρασε όλα όσα πέρασε και άντεξε. Βγήκε πιο δυνατός και μαγειρεύει για την κοινωνική κουζίνα ο Άλλος Άνθρωπος. Άντεξε και στο μαγαζί που εργάζονταν, ετοίμαζε “φαγητό σε αναμονή”, για αυτούς που δεν έχουν.

«Εγώ όπως είχα πει είναι όνειρό μου να ταΐσω ανθρώπους που έχουν ανάγκη γιατί είχα βρεθεί κι εγώ σε τέτοια κατάσταση στο παρελθόν. Για εμένα είναι πολύ ωραίο να στηρίζουμε στις δύσκολες ώρες τον συνάνθρωπό μας», έχει πει.

Σήμερα ο Ζαχίρ εργάζεται στο Human comfort food & cocktails. Αλλά όπως λέει το όνειρο του παραμένει πάντα το ίδιο:

«Θα ήθελα να ανοίξω ένα εστιατόριο, όπου μια μέρα την εβδομάδα θα φιλοξενώ άστεγους, να έρχονται και να τρώνε. Έχω μείνει κι εγώ άστεγος, το έχω ζήσει».

Πληροφορίες: iefimerida – provocateur