Η Λήδα που έλαμψε στους Παραολυμπιακούς είναι κόρη του αξέχαστου Αίαντα Μανθόπουλου
Η Λήδα Μανθοπούλου, κόρη του ηθοποιού Αίαντα Μανθόπουλου, έλαμψε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024, με την παρουσία της στα 100 μέτρα Τ38 να ολοκληρώνεται μ’ ένα μετάλλιο.
Πιο συγκεκριμένα, στον τελικό τερμάτισε δεύτερη με χρόνο 12.49, κάνοντας ατομικό ρεκόρ για δεύτερη φορά στο Παρίσι, καταρρίπτοντας το 12.53 που της είχε χαρίσει την πρώτη θέση στον ημιτελικό.
Η νεαρή αθλήτρια βρέθηκε πίσω από την Κολομβιανή Κάρεν Τατιάνα Παλομεκέ Μορένο, που έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 12.26 και μπροστά από την έτερη αθλήτρια της Κολομβίας, Ντάριαν Χιμένεθ Σάντσεθ, που τερμάτισε σε 12.53.
Παραολυμπιακοί Αγώνες: Όταν η Λήδα Μανθοπούλου διαπίστωσε πως πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας
Πριν από περίπου 1,5 χρόνο, η 19χρονη Λήδα διαπίστωσε πως πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, τονίζοντας στην ΕΡΤ ότι τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες και χρειάστηκε περίπου έξι μήνες για να συνειδητοποιήσει τι γίνεται στο σώμα της.
«Υπήρχαν πολλοί πόνοι, άλλαξε πολύ η καθημερινότητά μου. Δίστασα στην αρχή αλλά μετά μπήκα ξανά στο γήπεδο. Είναι κάτι, που μου αρέσει, το αγαπώ και θα το συνεχίσω», δήλωσε χαρακτηριστικά η νεαρή αθλήτρια, η οποία κατάφερε να κατακτήσει μετάλλιο στην παρθενική της παρουσία σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, δείχνοντας ότι το μέλλον της ανήκει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.advertisement
H ανάρτηση για τον θάνατο του πατέρας της
Όταν έφυγες δε πίστευα ότι ήταν αλήθεια ή μαλλον δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά ποτέ δεν έφυγες από δίπλα μου 18 χρόνια. Όσα περάσαμε κλαματα,χαρές,νοσοκομεία,τσακώμοι, γέλια, νίκες στον στίβο, άπειρες παραστάσεις στο θέατρο μου σε έβλεπα με τον αδερφό μου πίσω στα καμαρίνια και μαθαίναμε τα λόγια πιο γρήγορα από σένα. Το θέατρο που έδινε και δίνει σε εσένα στον αδερφό μου στην μητέρα μου και σε εσένα πάντα ζωή είναι κατι που μας ενώνει και τους τέσσερις μας μαζί. Όταν έφυγες πήγα και εκανα τις μάσκες του θεάτρου τατουάζ για εμάς, για εσένα… για να σε έχω πάντα δίπλα μου, για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι μπορώ και να γελάω και να κλαιω για να μου απαλύνει τον πόνο που ζω όλους τους μήνες, παλεύοντας ταυτόχρονα με την σκλήρυνση κατά πλάκας… Η μονάκριβη σου κόρη όπως με φώναζες σε αγαπάει στο άπειρο και πίσω…