Πέτρα Ιορδανίας: Η πόλη που σμίλεψαν οι Ναβαταίοι στους βράχους με το ελληνικό όνομα
Στην έρημο της Ιορδανίας, μέσα σε ένα φαράγγι συναντάς μια πόλη που είναι λαξευμένη στους βράχους.
Περπατάς σχεδόν ένα χιλιόμετρο μέσα στο φαράγγι, δεξιά και αριστερά βλέπεις βράχους σε 18 αποχρώσεις του ροζ χρώματος.Εκεί, προφυλαγμένη από τις αντίξοεες καιρικές συνθήκες της ερήμου, οι Ναβαταίοι σμίλεψαν στα βράχια που φτάνουν ακόμη και τα 100 μέτρα, την πόλη τους.
Η αρχαία πόλη της Πέτρας στην Ιορδανία, είναι εθνικός θησαυρός και το πιο διάσημο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας. Βρίσκεται τρεις ώρες νότια του Αμμάν.Ράκμου (δηλαδή βράχος με χρωματιστές ραβδώσεις) ή «Ροδοκόκκινη πόλη», η Πέτρα, είναι ένα από τα σύγχρονα 7 θαύματα του κόσμου και έχει κηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Η αραβική φυλή των Ναβαταίων εγκαταστάθηκε στην περιοχή πριν από περίπου 2 χιλιετίες. Οι πρώτοι κάτοικοι της Πέτρας ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη λατρεία των βράχων και των πνευμάτων που κατοικούσαν σε αυτούς.Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό του 4ου αιώνα π.Χ. Ιερώνυμο τον Καρδιανό, το όνομα Πέτρα δόθηκε από τους Έλληνες εμπόρους επειδή οι κάτοικοι της πόλης γιόρταζαν την εποχή της άνοιξης μια θεότητα στην οποία προσέφεραν διάφορα αγαθά, ως θυσία, πάνω σε μια μεγάλη πέτρα.
Οι Έλληνες γρήγορα συνειδητοποίησαν τον κομβικό εμπορικό της ρόλο. Ήταν σταθμός στο δρόμο του μεταξιού και των μπαχαρικών.Ωστόσο, η Δύση ανακάλυψε την όαση αυτή στην καρδιά της ερήμου, την πόλη με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική μεταγενέστερα. Ο Ελβετός περιηγητής Γιόχαν Λούντβιχ Μπέργκχαρντ, το 1812 ντύθηκε άραβας και εισήλθε στο χώρο.
Η αρχιτεκτονική της έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων. Τα καλύτερα διατηρημένα κτίρια είναι το Χαζνέ Φαραούν (θησαυροφυλάκιο) με μια πρόσοψη ύψους 40 μέτρων, το μοναστήρι, το ρωμαϊκό θέατρο, τα λουτρά, ο εμπορικός δρόμος, ο βασιλικός τάφος της Υδρίας, τάφος Ρωμαίου στρατιώτη, η πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα που τοποθετούσαν τις προσφορές τους οι Ναβαταίοι για να λατρέψουν την άνοιξη.
Επίσης, υπάρχουν δυο οβελίσκοι ύψους 6 μέτρων που είναι αφιερωμένοι στους θεούς Αλ-Ούτσα και Ντουσχάρα που ταυτίζονταν με την Αφροδίτη και το Δια αντίστοιχα.