Το μυστήριο του πλοίου “Mary Seleste”
Το όνομα Mary Celeste παραπέμπει σε ένα από τα μεγαλύτερα, για μερικούς το μεγαλύτερο, μυστήρια της ναυσιπλοΐας. Οι ναυτικοί του 19ου αιώνα χρησιμοποιούσαν τον όρο «στοιχειά» για τα πλοία εκείνα που έπλεαν χωρίς πλήρωμα, ακυβέρνητα, στους ωκεανούς. Κάθε καπετάνιος που συναντούσε ένα στοιχειό είχε την υποχρέωση να προσπαθήσει να το ρυμουλκήσει σε λιμάνι, καθώς αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα. Κάπως έτσι ξεκινά και η ιστορία του Mary Celeste.
Το Mary Celeste ήταν ένα πλοίο το οποίο σάλπαρε από τη Νέα Υόρκη στις 7 Νοεμβρίου 1872. Προορισμός του ήταν η Γένοβα και το φορτίο του περίπου 1.700 βαρέλια οινοπνεύματος. Στο πλοίο επέβαιναν ο καπετάνιος του, Benjamin Briggs, η γυναίκα του, η δίχρονη κόρη τους και 7 μέλη πληρώματος. Στις 5 Δεκεμβρίου, στο μέσο περίπου της διαδρομής ανάμεσα στις Αζόρες και το Γιβραλτάρ, το αγγλικό εμπορικό Dei Gratia, εντόπισε ένα άγνωστο πλοίο το οποίο παρουσίαζε αστάθεια στην πλεύση. Το Dei Gratia παρακολούθησε το άγνωστο πλοίο για περίπου 2 ώρες, ενώ παράλληλα το πλησίασε.
Η οπτική παρατήρηση έδειξε ότι στο κατάστρωμα δε φαινόταν κανένας άνθρωπος, ενώ το πλοίο που είχε πια αναγνωρισθεί ως το Mary Celeste δεν απαντούσε σε καμία προσπάθεια επικοινωνίας. Ο καπετάνιος του Dei Gratia έδωσε εντολή στον ύπαρχό του και δύο ναύτες να επιβιβαστεί στο Mary Celeste. Η νηοψία επιβεβαίωσε ότι το πλοίο ήταν εγκαταλελειμμένο. Σύμφωνα με την πιο γνωστή εκδοχή της ιστορίας το μοναδικό ζωντανό πλάσμα πάνω στο Mary Celeste ήταν μια γάτα η οποία πετάχτηκε τρομαγμένη από το αμπάρι. Στο κατάστρωμα υπήρχαν ρούχα βρεγμένα τα οποία είχαν απλωθεί για να στεγνώσουν, ενώ στην τραπεζαρία υπήρχαν 4 άδεια πιάτα και 4 κούπες τσάι το οποίο άχνιζε. Στην κουζίνα του πλοίου σιγόβραζε το φαγητό του πληρώματος.
Επίσης σε μια άκρη του καταστρώματος υπήρχαν κηλίδες αίμα και ένα σπαθί, επίσης με αίμα. Από το πλοίο έλειπαν τα όργανα ναυσιπλοΐας και τα χαρτιά, εκτός του ημερολογίου. Η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο ήταν στις 24 Νοεμβρίου και δεν υπήρχε καμία περίεργη ή ανεξήγητη καταχώρηση. Η γενική εικόνα του Mary Celeste περιγράφηκε ως πολύ καλή, όλα τα πανιά ήταν δεμένα και οι δύο λέμβοι του πλοίου ήταν στη θέση τους. Το Mary Celeste κατέπλευσε στο Γιβραλτάρ στις 24 Δεκεμβρίου, με πλήρωμα τον ύπαρχο και 2 ναύτες του Dei Gratia.
Το μυστήριο του Mary Celeste είχε μόλις γεννηθεί. Πολλές είναι οι εξηγήσεις που κατά καιρούς δόθηκαν: θαλάσσια τέρατα, πειρατές, ανταρσία του πληρώματος, επίθεση από το πλήρωμα του Dei Gratia, ρωγμές στο χωροχρόνο, UFO και άλλοι εξωγήινοι παράγοντες. Με την πάροδο του χρόνου και την αναπαραγωγή της ιστορίας δημιουργήθηκε ο μύθος που περιβάλει την υπόθεση του Mary Celeste. Οι διάφορες παραλλαγές που εμφανίζονται στις αναφορές στο Mary Celeste διαμορφώνονται ουσιαστικά ανάλογα με τη θεωρία που θέλει να υποστηρίξει ο αφηγητής.
Πολλά από τα στοιχεία της ιστορίας, όπως αυτή αναφέρθηκε παραπάνω, ανάγονται στο σύντομο διήγημα του Sir Arthur Conan Doyle «Marie Celeste» που δημοσιεύτηκε το 1884. Η κατά τεκμήριο, πιο έγκυρη εκδοχή της ιστορίας, όπως αυτή προκύπτει από τα πρακτικά της ανάκρισης που διενεργήθηκε στο Γιβραλτάρ είναι στην πραγματικότητα αρκετά διαφορετική. Όταν το άγημα του Dei Gratia επιβιβάσθηκε στο Mary Celeste, τα πανιά δεν ήταν μαζεμένα, αλλά ανοιχτά. Πίσω από το πλοίο κρεμόταν στη θάλασσα και σε μήκος περίπου 100 μέτρων ένα χοντρό σκοινί. Η μοναδική λέμβος του πλοίου έλειπε από τη θέση της. Τα διαμερίσματα είχαν βάλει περίπου 30 εκατοστά νερό από τις καταπακτές του καταστρώματος οι οποίες ήταν ανοικτές. Από τις 2 αντλίες του πλοίου η μία είχε κάποια βλάβη, ενώ η άλλη ήταν σε απόλυτα καλή κατάσταση, άλλωστε χρησιμοποιήθηκε από τους ναύτες του Dei Gratia στο ταξίδι προς το Γιβραλτάρ.
Επίσης το φορτίο ήταν απόλυτα ασφαλισμένο και δεν υπήρχε περίπτωση μετατόπισής του. Τέλος, όντως έλειπαν τα όργανα ναυσιπλοΐας και τα χαρτιά του πλοίου, εκτός από το ημερολόγιο στο οποίο εμφανιζόταν η καταχώρηση που ήδη αναφέρθηκε.Καμία γάτα ή άλλο ζωντανό πλάσμα δεν υπήρχε στο πλοίο, ενώ στην κουζίνα και το καρέ του πληρώματος τα πάντα ήταν αναποδογυρισμένα και φυσικά δεν υπήρχαν ούτε κούπες με ζεστό τσάι, ούτε φαγητό να σιγοβράζει. Κηλίδες με αίμα δεν υπήρχαν πουθενά και το μοναδικό σπαθί που βρέθηκε στο πλοίο ήταν σκουριασμένο και στη θήκη του. Αυτές οι διευκρινήσεις, χωρίς προφανώς να δίνουν απάντηση στο τι συνέβη στο Mary Celeste, σίγουρα αφαιρούν μεγάλο μέρος του μυστηρίου και μπορούν να οδηγήσουν σε κάποιες λογικές υποθέσεις.
Για αρκετά χρόνια υποστηρίχθηκε και η θεωρία ότι ο ρόλος του Dei Gratia ήταν στην πραγματικότητα πολύ πιο σκοτεινός. Ότι δηλαδή όταν το Dei Gratia συνάντησε το Mary Celeste, το πλήρωμα του τελευταίου ήταν εν ζωή και στο πλοίο τους. Όμως ο καπετάνιος του Dei Gratia αποφάσισε να τους σκοτώσει και στη συνέχεια να παρουσιάσει το Mary Celeste ως στοιχειό για να εισπράξει τη σχετική αμοιβή. Μια άλλη παραλλαγή της ίδιας ιστορίας αναφέρει ότι μέλη του πληρώματος του Dei Gratia είχαν τοποθετηθεί στο Mary Celeste πριν την αναχώρησή του από τη Νέα Υόρκη και αφού σκότωσαν τους υπόλοιπους φρόντισαν να συναντήσουν στη μέση του ωκεανού το Dei Gratia. Είναι αλήθεια ότι το Mary Celeste και το Dei Gratia ήταν αραγμένα δίπλα-δίπλα στο λιμάνι της Νέας Υόρκης πριν ξεκινήσουν το υπερατλαντικό ταξίδι με 8 μέρες διαφορά (προηγήθηκε το Mary Celeste). Συνεπώς η σύμπτωση του να ξανασυναντηθούν στη μέση του ωκεανού μερικές μέρες αργότερα γέννησε αρκετές υποψίες. Ποτέ όμως δεν εμφανίσθηκαν επαρκή στοιχεία για να υποστηρίξουν αυτή την υπόθεση.